Limfologia
Ruch w przypadku Kompleksowej Terapii Przeciwzastoinowej (Przeciwobrzękowej) to metoda lecznicza. Wspomaga wydajność kompresjoterapii, wzmaga odpływ krwi żylnej oraz wnikanie płynu do kapilar naczyniowych, czyli redukuje istniejący obrzęk.
Ćwiczenia powinny być wykonywane tak często jak to jest możliwe, zarówno w 1. jak i 2. Fazie KTP 3. Proponujemy 2-3 razy dziennie, po około 30 minut. Powinny oczywiście dotyczyć kończyny dotkniętej obrzękiem, ale także uruchamiać całe ciało i być wykonywane zgodnie z kolejnością przeprowadzania manualnego drenażu limfatycznego, czyli rozpoczynać się od ruchów głowy, szyi, tułowia i na końcu kończyn.
Preferowane są ćwiczenia o niskim stopniu intensywności, angażujące pompę mięśniowo-stawową. Pacjent nie może czuć zmęczenia po wykonywaniu ćwiczeń. Zbyt intensywne ćwiczenia doprowadzają do zwiększenia przepływu płynów w tkankach i paradoksalnie obciąża to znacznie układ limfatyczny i żylny i doprowadzając do powiększenia obrzęku.
Bezwzględnie ćwiczenia muszą być wykonywane w bandażach lub odzieży uciskowej. Inaczej aktywność ruchowa zwiększa zastój chłonni i potęguje obrzęk.
Ruch to zdrowie! W przypadku pacjentów dotkniętych obrzękiem limfatycznym każda aktywność mobilizuje pacjentów do działania i poprawia ich samopoczucie. To ważny element terapii też z uwagi na często izolację pacjentów. Polecamy więc, codzienne spacery, Nordic Walking, jazdę na rowerze, taniec, pływanie, czy gimnastykę w wodzie. Oczywiście zajęcia w wodzie nie wymagają zewnętrznej kompresji. W tym wypadku woda wywiera odpowiednie ciśnienia na tkanki.
Kompresjoterapia czyli leczenie uciskiem to najważniejsza metoda leczenia obrzęku limfatycznego. Nieoceniona także w profilaktyce i leczeniu niewydolności żylnej. Oferujemy pomoc w doborze i zaopatrzeniu pacjentów w wyroby okrągłodzianych i płaskodzianych, w 1,2,3 i 4 klasie ucisku, na kończyny górne i dolne.
Jeśli po przebytej zakrzepicy zmagasz się z lękiem, depresją, złością, żalem i smutkiem to ten artykuł jest dla Ciebie. 20% pacjentów, którzy doświadczyli zakrzepicy w ciągu pięciu pierwszych lat od zachorowania będzie wymagać leczenia psychotropowego. Najczęściej sięgną po leki przeciwdepresyjne. To dwukrotnie więcej niż ich rówieśnicy bez incydentu zakrzepowego.
Co powinniśmy wiedzieć o profilaktyce przeciwzakrzepowej w pandemii COVID-19? Czy pacjenci stosujący stale leki przeciwzakrzepowe są w grupie ryzyka? Czy stałe zażywanie antykoagulantów jest przeciwwskazaniem do szczepienia? Omówimy główne zagadnienia związane z zakrzepicą w pandemii COVID-19 u pacjentów, którzy w przeszłości mieli zakrzepicę żylną lub zator tętnicy płucnej.
Dość szybko świat dowiedział się, że pacjenci chorzy na COVID-19 są w grupie ryzyka powstania zakrzepicy. Nierzadko zdarza się, że pacjent jest na dobrej drodze do wyzdrowienia, a nagle rozpoczyna walkę o życie z powodu masywnej zakrzepicy! Omówimy główne zagadnienia związane z zakrzepicą u pacjentów chorych na COVID-19.
